Kötülüğün Efendisi

Kelime Sayısı:736

37 Bölüm

Gemi II

Borla etrafında kim varsa öldürüyordu. Biraz önce birbirleri ile savaşan iki taraf artık birbirlerine sırtını dayamış Borla’ya karşı savaşıyordu. Panoz ‘’Baban çok güçlü bende dünyanın en güçlü kılıç ustası olacağım’’ dediğinde Kadran sinirlenmişti ve Panoz’a baktı. Neden sinirlendiğini o da tam olarak bilmese de ‘’Hayır ben olacağım!’’ Dünyanın en güçlü kılıç ustası ben olacağım çünkü babam şey yani o adam dünyanın en kılıç ustası.’’ Dediğinde Borla’nın kendi babası olmadığını aklına gelmişti. Gerçek babasının kim olduğunu bilmiyordu Üvey babası hayatı boyunca kılıç bile tuttuğunu sanmıyordu.  Borla herkesi öldürdüğünde karşısında iki kaptan kalmıştı. ‘’Kılıçlarınızı bana verirseniz kader size adalet eder.’’ Dedi.  Kaptanlar kılıçlarını daha sıkı tuttu.  Kaptanların elinde kılıçlar sars kılıçlarıydı.

Borla ani saldırıya geçtiğinde ikisi de istem dışı onu durdurmayı başarmıştı. Borla geri çekilip yerden bir kılıç daha aldı. İki kılıca iki kişi düşmüştü. Her iki Kaptan da aynı anda saldırıya geçmişti. Borla da ileriye atıldı ve hızlıca bir tanesinin kafasını kesip diğerinin arkasına geçti.

‘’Bir düşmanın kafasını kesip başka düşmanına yolla ki acımasızlığın diyardan diyara yayılsın’’ dedi. Kafasını kesilmiş korsanın kafası diğer korsanın ayağına düşmüştü. Kaptan geriye dönü ve saldırıya geçti. Borla sadece saldırıyı savuşturdu. Saldırma sırasının Borla’ya geçmesine izin vermek istemiyordu. Kaptan kılıcını onun kalbine saplamak istedi fakat Borla onun kılıcına vurduğu gibi yere düşürmüştü ve hiç bekletmeden onu öldürdü. Gökyüzüne baktı havada kartallar dolaşıyordu. Bir den fazla kartalın grup halinde dolaşması iyi sayılmazdı. Kaderin kılıcını hazır etme zamanı gelmişti. Borla ‘’Buraya gelin!’’ diye bağırdı. Çocuklar zaten güverteye gelmek zorunda kalmışlardı suların henüz doldurmaya başlamadığı tek yer güverteydi ve o da hızlıca su almaya başlamıştı. Borla ve çocuklar merdivene çıkıp dümenin olduğu yere geçtiler. Gökyüzün de uçan kartal geminin üstüne inmişti. İnsana dönüşürken çocuklar hayret ve korku ile bakıyorlardı. Borla’da herhangi bir tepki yoktu.

‘’Çocuğunu almak için geri döndüğünü öğrendim bir tane diye biliyordum.’’ Deyince ‘’Bir tane evlat’’ dedi ve elini Kadran’ın omzuna attı. ‘’Neden buradasın evlat?’’ diye sordu. ‘’Burada neden olduğumun bir önemi yok baba Okyanus Efsanesi Askala buraya doğru yola çıktı sizi buradan götürmeliyim’’ dedi. Borla ‘’Evlat Robando bzr başımızın çaresine bakarız’’ dediğinde Robando güldü.

‘’Akasele de buraya doğru geliyor desem’’ dediğinde Borla’nın yüzü değişmişti. Robando’nun bile kendisiyle savaşıp savaşmayacağı meçhul ile Askala ve Akasele’nin buraya doğru gelmesi en son isteyeceği şeydi. Borla ‘’Onların buraya geliş amaçları belli peki sen evlat. Sende buraya ölmek için mi geldin?’’ diye sordu.  Robando onun yaşına rağmen halen iddialı konuşmaları hoşuna gidiyordu. Karanlığın ordusu yenildiğinde sadece 12 yaşındaydı, aradan geçen bunca zaman sonra efsane olmuştu. Bunda en büyük payı Borla idi. Savaştan önce Borla tarafından eğitilmesi savaştan sonra Karanlığın ordusunun dağılması efsane olma yolu açılmıştı. Bir zamanlar Karanlığın ordusunda olmasaydı, dünyaya korku salan Ölüm akıncılarını kuramayacaktı. Borla

‘’Sana neden güveneyim?’’ diye sordu. ‘’Robando gerçek niyetini söyle dövüşmek için ne yeri ne zamanı illa da dövüşmek istiyorsan seni denize gömerim. Senin gibi eğittiğim birçok kişiyi öldürdüm.’’ Deyince Robando gülmüştü.

‘’Buraya senin için gelmedim mademki buradasın sana yardımım dokunsun üzerindeki emeklerini silip atamam. Belki eskisi gibi bir baba oğul olamayabiliriz fakat bu iyilik teklifimi kabul et. Sizi en yakın kara parçasına ulaştırayım. ‘’ dedi. Gemi tamamen suya gömülmek üzereydi ayaklarına kadar su varmıştı. Borla başı ile onayladı. Robando gülümsedi ve yukarıdan büyük kartal indi. Borla ve çocuklar o kartalın üzerine çıktılar. Çocuklar sıkıca tutundu ve kartal havalanmaya başladı. Kartal uçarken Robando’da kartal olmuştu.

‘’Nereye gidiyorsanız götüreceğim. ‘’ dedi. Borla ‘’Bizi en yakın kara parçasına ulaştır yeter gerisini ben hallederim. ‘’ dedi. Robando ve Kartalları onları kısa sürede en yakın kara parçasına ulaştırdı ve yere bıraktı.  Borla ve çocuklar kartalın üzerinden inince Robando gözlerini çocuklar üzerine dikti.  ‘’Seni gideceğin yere bırakabilirdim burada başkaları seni fark edebilir. Borla

‘’Onları yolculuğa ve yollara alıştırmalıyım.’’ Dedi ve çocukları alarak Robando dan uzaklaşmaya başladı. Kadran ‘’O senin gerçek oğlun mu?’’ diye sordu. Borla ‘’Benim gerçek bir çocuğum yok evlat alıp eğittiklerimi evlat edindim tıpkı sana yaptığım gibi. ‘’ dedi.

2 Ay Sonra

Tarnova Topraklarında Bir Yer

Uzun ve çetrefilli süren yolculuğun sonuna gelinmişlerdi. Artık Tarnova sınırlarının içerisindelerdi. Ormana yakın bir yere kamp kurmuşlardı. Borla kılıcını bileyleyken Kadran ateşi harlıyordu. Panoz ise geyiği çeviriyordu. Aralarında yapılan iş bölümleri harika olmasına rağmen Panoz halen babasını unutamamış ara sıra Kadran’ı boğazlamakla meşgul oluyordu her ikisinin kavgası Borla’nın tokatları ile son buluyor birkaç gün yüzleri uyuşuk dolaşıyorlardı. Kadran ‘’Artık tam olarak yerleşeceğimiz yere vardık mı?’’ diye sordu. Borla ‘’Evet vardık şimdi ormana gidiyorum ben ormandan ne ses gelirse gelsin bulunduğunuz yerden ayrılmayın ormanın mülkünü almanın zamanı geldi.’’ Dedi. Çocuklar onun ne demek istediğini anlamamıştı.

Kelime Sayısı:814

36 Bölüm

Gemi

Beş gündür günlük birkaç saat uyumalarına izin verilmişti. Günde sadece iki adet ekmek ve lapa veriliyordu. Son derece düşük beslenmeden dolayı Kadran güçten düşmüştü. Borla ise hala diriydi. Deniz oldukça dalgalıydı. Dışarıyı görme ihtimalleri çok azdı. Ara sıra Kadran kürek gözlerinden dışarıya bakıyor fakat denizden başka bir şey göremiyordu. Başlarındaki adamlar herkese hızlı olmasını söyleyip kırbaçlamaya başladı. Borla kılıcını ve hançerini onlara vermişti. Üst katta küfürleşmeler duyuluyordu. Topların patlaması ile savaş halinde olduklarını anlamışlardı.  Kürekçiler son derece tedirgindi. Borla ‘’Yüzme bilmiyordun değil mi?’’ diye sordu. Kadran ‘’Söylemiştim! Ne oluyor?’’ diye sordu. Kürekler daha hızlı çekilmeye başlamıştı gemi sağa sola sallanıyordu. Bir ara gemi çok fazla sağa yatmıştı.

Top sesi kesildikten sonra yeniden doldurulmaya başlanmıştı. Uzaklardan gelen top sesleri duyuluyordu, bu sesler gittikçe yaklaşıyordu. Geminin gövdesine çarpan toplardan ikisi kürek bölümünü delip içeriye girmişti.  Birden fazla yarık vardı. Gemi kürekçilerin olduğu bölümden su almaya başlamıştı. Borla elindeki zincirleri koparmadan ayağa kalktı. Adam onu kırbaçlamaya çalışırken kırbacı eli ile yakalayıp kendine çekti. Adama yumruk atarak yere yığdı. Askerler kılıçlarını çektiler o sırada bir top daha isabet etmişti. Borla küreği ayağı ile kırıp gelen iki askere elindeki kürek parçası ile vurdu. Askerlerin üzerinden anahtarı alıp kilidi açtı. Her kes kilitleri açmasını istiyordu. İlk önce Kadran’ı kurtardı sonra da anahtarları başkasına verdi.  Gemi sallanıyordu ve top mermileri artık gemiye isabet ediyordu. Borla onun elinden tutup hızlıca üst kata ulaşmak için ilerlerken kürek tarafının sol tarafında çocuk sesi geliyordu.

Geminin su alması hızlanmış deliklerdeki yarıklar açılmış Kadran ‘’Onları kurtarmayacak mıyız?’’ diye sordu. Borla yığılan tahta parçalarını eli ile yukarıya kaldırdı. ‘’Çek bakalım evlat’’ Kadran yığınların arasında kalan çocuğu var gücü ile çekti. Babası onu ittirmişti. Çocuk tekrar deliğe girmek istedi Kadran engel oldu. ‘’Babam! Onu da kurtarmalıyız!’’ diye haykırdı.  Su çocuğun babasının beline kadar gelmişti. Kadran ‘’O derinde onu kurtaramayız’’ dedi. Çocuk ‘’Amca siz güçlüsünüz’’ dedi. Borla kaldırdığı tahtaları bıraktı. Çocuk ‘’Baba!’’ diye bağırdı. Borla daha fazla vakit kaybetmemek için Kadran ve çocuğu kolunun altına alarak yukarıya çıkmaya başladı.

‘’Babanı kurtaramazdık o da olsa önce senin kurtarılmanı isterdi. ‘’ dedi. Borla bir üst kata çıktı ikisini de bıraktı ve kılıcını aldı. O sırada çocuk Kadran’a saldırmaya çalıştı fakat Kadran ona yumruk atarak yere indirdi. Çocuk yerden kalkmayıp Kadran’ın yüzüne baktı. ‘’Sen katilsin’’ dedi. Göz yaşlarını silerken babası gözlerinin önüne geliyordu. Kadran ‘’Daha önce de birisini öldürdüm’’ diye cevap verdi. Çocuk dehşete katılmıştı. Borla yanında getirdiklerinin hepsini bulur bulmaz ikisini yukarıya çıkardı. Merdivenlerde çocuk Kadran’a ölüm tehditleri savunuyordu. Kadran zaten ölümle burun buruna pek çok kez geldiği için umursamadı.

‘’Seni öldüreceğim!’’ diye mırıldanıyordu. Kadran ‘’Kendi üvey annemi öldürdüm ve idamdan kurtuldum. Beni öldürmek istiyorsan adımı iyi belle. Benim adım Kadran!’’ dedi. Çocuk her duyduğuna korku duyuyordu fakat öfkesi korkusundan çok daha büyüktü. ‘’Sende benim ismimi iyi belle. Adım Panoz’’ dedi. Kadran gülümsedi yeni hayatında ilk düşmanı ile gemide karşılaşmıştı. Borla topçuların katına çıktı bu katta ölüler vardı ve üst katta güvertede savaş olduğu anlaşılıyordu. Borla ‘’Beni takip edin ve birbirinizi öldürmeye çalışmayın ikinizde bugün ölemezsiniz! Diye bağırdı. Onun korkunç sesi ve tavırları ile ikilinin didişmesi tamamen son bulmuştu. Borla güverteye çıktığında güvertenin üzerinde savaş olduğunu ve korsanların kaybetmek üzere olduğunu görüyordu. Kimse canını pek umursamıyor gibiydi gemi en fazla 5-10 dakika daha su üzerinde kalabilirdi.

‘’Ben sizi çağırana kadar burada bekleyin sonra gemiyi terk edeceğiz’’ dedi. Güverte oldukça kalabalıktı. Karanlığın kılıcını kullanmak yerine yerden eline aldığı paslı kılıcı kullanmayı tercih etti. Her iki tarafı da öldürmeye karar verdi. Hızlı davrandı ve ilk kişiyi öldürdü, batmakta olan gemide fazla durmak istemiyordu. Her iki tarafta onu görmüştü. Borla karşısına kim dikiliyorsa onu kesip yere yığıyordu.  Her iki tarafta birbirlerine saldırırken onları öldürmek basitti. Kısa sürede güvertenin büyük kısmını temizlemişti. Borla güvertenin ortasına geldiğinde karşısında kaptandan başka kimse kalmamıştı.

…

Morhamam Şehri

Borla şehri terk ettikten sonra şehirde sular durulur gibi olmasına karşın Bretonaskaların Baş komutanı Bay Walteph ve asistanı şehre gelmişlerdi.  Bay Walteph Isılbert’in masasına geçmiş ve sandalyesine oturmuştu. Karşısına getirilen iki eski dosta bakıyordu.

‘’Görünen o ki Bierta bu şehirde de iz bırakmış sorum basit ve cevabı hayatlarını değiştirecek. Aslında değiştirmeyecek kaldığınız yerden devam etmek istiyorsanız duymak istediğim cevabı söylersiniz yok bundan sonraki hayatınız ihtiyarlar epey çetrefilli olacak’’ dedi. ‘’Sorum şu Bierta nereye gidiyor? Planı var mı?’’ diye sordu. Isılbert ve Azrel birbirlerine baktı. Azrel

‘’Bize nereye gideceğini veya ne gibi planı olduğunu söylemedi, söylese bile bunu sana söylemezdik.’’ Dedi. Bay Walteph ‘’Eski dostunuz size bir şey söylemedi demek. Buna inanırım ama benim işime yaramaz o zaman sizi burada niye tutayım ki. Azrel’i yüzen hapishaneye Isılbert’i Tellgarde zindanlarına hapsedin’’ dedi. Azrel Isilbert’e bakıp ‘’En azından öldürmedi’’ diye mırıldandı. Isılbert’i ‘’Ölseydik en azından bir kez ölmüş olacaktık şimdi gideceğimiz yerde kaç kare öleceğiz tahmin et.’’  Dedi. Walteph ‘’Azrel kalsın Isılbert’i götürün onunkinin yolu uzun’’ dedi. Askerler Isılbert’i götürürken. Azrel ile Walteph baş başa kalmışlardı.

‘’Tellgarde nasıl kaçtığını söylersen seni serbest bırakırım.’’  Dedi.  Azrel ‘’Bu kaçış hikayesinin başkalarının kaçmasını engellemek için duymak istiyorsun’’ dedi. Walteph ‘’Aynen öyle’’ diye cevap verdi.

Kelime Sayısı:1038

35 Bölüm

Küçük Savaş Lordu Büyük Görev

Bratoneska Krallığı

Başkente yakın kasabaların bir tanesinde

Hanın sahibi dışındaki bütün erkekler masaların üzerine çıkmıştı. Sadece üzerlerinde kirli donlarından başka bir şey yoktu. Erkekler Savaş Lordu ile dalga geçmişler ve onlara ağır bedel ödetmişti. Selena suyunu içerken onların masada kadınlar gibi kıvırışını izliyordu. Handa hizmetçilik yapan kadınlar kıkırdayarak gülüyor bazen gizlemeye çalışıyorlardı. Henüz 11 yaşında olmasına rağmen Savaş Lordu seviyesine yükseltilmişti. Savaş lordu olmak ona yetmiyordu. Krimor’a Borla’ın geleceğini duyunca oraya gitmişti fakat Borla’nın oğlunu kurtarmaya geldiğini öğrenince vazgeçmek zorunda kalmıştı. Diğer savaş lortların aksine tarih kitapları okumayı seviyordu ve o gün orada Borla’ya karşı durmamayı seçmişti. Yaptığı seçim son derece doğru karardı Krimor’un yok edildiğini duyunca çok şaşırmamıştı. Baba ile oğlun yeterince vakit geçirmeden babasının canını almak ona göre değildi. Selena efsane olmak istiyordu. Bildiği bütün efsanelerin hepsi erkeklerden oluşuyordu.

Dünya üzerinde kaç insan yaşadığını bilmiyordu fakat sadece duyduğu altı efsane ismi vardı. Efsane olmanın iki yolu vardı. Ya bir efsaneyi öldürüp efsane olmak ya da bir büyük general veya Baş komutan öldürüp efsane olmak. Yaşının küçük olması ve kısa sürede güçlenmesi ile krallıkların dikkatini çekmişti ama bir baş komutanı öldürmek için yeterince güçlü olduğunu düşünse de dövüşme tecrübesinden yeterince yoksundu o yüzden tehdit olmaktansa Bretonaska Krallığının Lord olma teklifini kabul etmişti, böylece o güçlenirken krallıklar tarafından rahatsız edilmeyecekti. Krallığa katıldıktan sonra geriye sadece bir tane efsane öldürmek gerekiyordu. Bu kesinlikle kolay değildi. Dünyada bilinen altı efsane vardı. Bierta’nın geri dönmesi ile sayı yediye çıkmıştı. Hatta yıllar önce nereden çıktığı belli olmayan Kör Weurs buna dahil edilebilirdi. Şu anda ortalıklarda yoktu.

Yenilmez efsane Borla, Güvercin efsanesi Akasele, Yıkım efsanesi Kadlou, Kartal efsanesi Robando, Ölümsüz efsane Mordekei ve Deniz efsanesi Palmon. Sadece adını duyduğu Okyanus Efsanesi Askala Aralarında yeni efsane olmuş sadece Palmon vardı görüşüne göre en güçsüz veya tecrübesiz o sayılırdı. Diğer yandan Bierta ve Akasele ihtiyarlardı. Biri 74 yaşındaydı diğeri 70 yaşındaydı. Düşündüklerinin arasında en zor seçecek Kadlou idi. Bir yerden başlamak zorundaydı. Efsanelerin bir tanesini takip edip tahmin etmediği bir anda öldürmek zorundaydı. Krimor’u yok eden Bierta’nın gücünü görmüştü. Diğerlerinin ne güçte olduğunu bilmese de halk tarafından anlatılan hikayeleri son derece korkunçtu.

Selena yeni bir Bierta Akasele mücadelesi olabilir mi? Diye düşünürken içeriye ona haber getirmek için kral süvarisi girmişti.  Elindeki gazeteyi Selena’ya uzattı. Selena görmek istediği haber ilk sayfadaydı. ‘’Kraliçe gece kuşu Morhamam’ı korumak için savaştı katiller katili Bierta tarafından öldürüldü!’’ yazıyordu. Selena diğer sayfalara göz gezdirmedi. Kral süvarisi

‘’Lordum kralımız size Bierta’yı öldürme görevini verdi. Yüce savaşçı Dos Santos’la birlikte Tarnova’ya gideceksiniz’’ dedi. Normal de Bierta’nın karşısında Lordlar duramazdı. Kral Selena’daki potansiyeli gördüğü için bu görevi ona vermişti veya Kral onu erkenden gözden çıkarmaya çalışıyordu. Oturduğu yerden ayağa kalktı ve hanı terk etmeden önce ‘’Bir daha kadınları aşağıladığınızı duyarsam veya görürsem sonunuz olurum’’ dedi. Kral süvarisiyle birlikte dışarı çıkınca ‘’Yüce savaşçı Dos Santos beni bekliyor mu? Diye sordu.  Kral süvarisi ‘’Evet kasabanın dışarısında sizi bekliyor’’ dedi. Selena ‘’Gidelim o halde’’ dedi. Islık çalarak atını çağırdı. Atı kısa sürede yanına geldi. Askerin yardımı ile atına bindirildi. Asker de bindi. Selena askeri belinden kavradı.  At kullanabilecek kadar boyu uzun değildi fakat öldürmedeki yeteneği muazzamdı.

…

Karanlığın yok olmanın eşiğine geldiği yıllardı.

Azrel tozlanmış üzerini silkeliyordu, loş ışıklı bir odanın içerisindeydi. O üzerini temizlemeye uğraşırken bütün şamdanlar sönmüş o tamamen karanlığa bürünmüştü. Azrel yerinden kıpırdamadı fakat bir şeylerin ters gideceğini bildiği için kılıcını kınından çekti. Onun kılıcının kını tavşan derisi kuş tüyü karışımı olduğundan hiç ses çıkarmıyordu. Karşısına birisinin geldiğini hissetti saldırmak için gelmediğine emindi o bile nasıl fark ettirmeden bu kadar yakına geldiğini anlayamamıştı.  ‘’Şamdanı tekrar yak Azrel!’’ diye mırıldandı. Duyduğu ses ne bir insanı aitti ne bir yaratığa daha önce işitmediği ve tarif edemeyeceği sesti.

‘’Sen kimsin?’’ diye sordu. Tetikte bekliyordu ne tarz birisiyle karşılaşacağını bilmediğinden nasıl bir iksir içeceğini bilmiyordu. Elindeki sars kılıcı ile onu kesebileceğine inanıyordu.  Azrel şamdanı yaktığında Karşısında görmediği zırhlı, kukuletalı bir ruh vardı. Adam ona elleri ile sakin olmasını işaret etti. ‘’Ben Karanlığın Efendisiyim. İstesem seni öldürebilirdim fakat Dünyayı değiştirmen gerek’’ dedi. Azrel ona bakarken gözlerini duvardaki tabloya kaydırmıştı. Çeşitli renklerde toplar arka planı siyah bir resimde çizilmişti.

‘’Benden ne istiyorsun?’’ diye sordu. Kabuslarda anlatılan Karanlığın Efendisi karşısındaydı, gerçek olup olmadığını bilmiyordu belki bir büyücü tarafından kandırılmak isteniyordu. Karanlığın Efendisi ‘’Ben büyücü değilim ve seni kandırmak için burada değilim. Benim için bir görev yapman gerek. Bu görev yaşadığın dünyayı değiştirebilecek görev.’’ Dedi. Azrel elindeki kılıcı masanın üzerine bıraktı o sırada arkasında belirmiş kadın onun omuzlarına mesaj yapmaya başlamıştı. Kadın onun omuzlarını ovaladıkça Azrel dinleniyordu, vücudu enerji dolmaya başlıyordu.

‘’Düşünceleri nasıl okuyorsun? Bunu büyücüler yapabilir.’’ Dediğinde Karanlığın Efendisi kahkaha attı.  ‘’Dünyada yaptığın her bir kötülük beni güçlendiriyor. Şu an farklı bir alemde olduğunun farkında bile değilsin. Burada zaman kavramı yok. Ben Kalmukya gibi bütün dünyalarda iş yapıyorum ama senin dünyanda Karanlık zor günler geçiriyor ve yardım etmen lazım. Azrel ‘’Neden ben yapmak zorundayım? Karanlığı kontrol edebildiğine göre benden kat be kat güçlü olmalısın.’’ Dedi. Karanlığın Efendisi ‘’Haklısın fakat Aydınlığın Efendisi kadar güçlü değilim. O yüzden yapamam. Şu tabloyu görüyor musun?’’ O senin yuvarlak şekillerin hepsi birer Gezegen. Kiminde insanlar, kiminde yaratıklar, kiminde ruhlar, kiminde ise hepsi bir arada yaşıyor, aklına getiremeyeceğin varlıklar dahi var. Bak şu maviye benzer gezegenlerde senin gibi insanlar yaşıyor oldukça güçsüzler fakat o gezegende iki maden var. Bir adam o madenlerden bir tanesini buldu. İşlemeyi başarırsa senin gezegenindeki insanlara kafa tutabilir’’ dedi. Azrel kafasını karışmıştı. Söylenilenleri anlamakta güçlük çekiyordu. Karanlığın Efendisi kabuslara sebep olabilecek kahkahasını attı.

‘’Tamam, senden istediğim Kalmukya İmparatoru öldürmen veya öldürtmen. Şu anda senin dünyada bunu yapacak insanlar var. Ekibini kur, planını yap iki yıl süren var’’ dedi. Azrel parmağını kaldırdı başını olumsuz salladı. Karanlığın Efendisi ‘’Yapabilirsin’’ dedi.  Azrel ‘’İmparatoru öldürmek bu imkânsız’’ dedi. Karanlığın Efendisi ‘’Bu yapılması gerek başarılı veya başarısız olunması ile alakası yok. Karanlık son bulmak üzere’’ dedi. Azrel

‘’Her yol ölüme gidiyorsa eğer o zaman isteklerim var. Kafamda bir grup var. Isılbert Kourp, Borla, Akasele, Akuma, Jinta, Can Dara Ben, Irdenser,, Rhidger belki birkaç kişi daha bu adamların yerlerini bulursan’’ dedi. Dedi sözü kesilmişti. ‘’Onları ikna etmek senin işin’’ dedi. Azrel sırıttı. ‘’Dünyayı değiştirebilmek onların hoşuna gidecektir. ‘’ dedi. Karanlığın efendisi

‘’Bunu başarsanız da başarmasanız da benim aklıma kazındınız bile. Kelle avcısı, yaratık avcısı bir genç geleceği parmak genç, kral katili, bir casus, büyücü ve yaşayan son efsane zaferle dönmenizi bekleyeceğim.’’ Dedi.

Kelime Sayısı:903

34 Bölüm

Denizlere Açılmak II

Kadran Borla birlikte yürüyorlardı yine merak ettiği şeyler olduğunu tahmin etmişti. ‘’Yine ne merak ediyorsun?’’ diye sordu.  ‘’Kürek mi çekeceğiz biz? Diye sordu. ‘’Sıkıcı ve yorucu iş tek iyi yanı kol kaslarının çalışmasını sağlaması. Benim için önemli değil fakat senin için önemli. Üstelik dikkat çekmemek gerek’’ dedi ve ikinci gemiyi geçtiler. Üçüncü gemide sıra vardı. Diğer gemilerde sıra olmadan geçiş sağlanıyordu. Geçtikleri her iki gemide çok sıra vardı ve kalabalıktı. Şu an ki gemi onların yarısı kadardı sırada birkaç kişi vardı. Gemi hem rüzgâr hem insan gücü ile hareket kabiliyetine sahipti. Gemiye binmeleri için aşağıya iki insanın rahatlıkla yan yana yürüyebileceği tahtalar atılmıştı. Gemiye binmeleri uzun sürmemişti. Güverteden önlerinde iki gemi daha olduğu görülüyordu. Geminin nereye gideceğini bilmiyorlardı, Borla bunu önemsemiyordu da. Bindikleri gemi korsan gemisiydi. Korsanlar Morhamam’ın diğer limanından içeriye giremedikleri için bu limanı kullanıyorlardı. Morhamamlılar onların burada olmasına göz yumuyordu fakat korsanların şehre giriş izni yoktu. Dünyanın boynundaki geçişlere Bretoneskalar sıkı kurallar koymuşlardı. İnsanlar dünyanın boynundan gövdesine geçmek için korsanlara ihtiyaç duyuyorlardı.

Korsanlar insanları esir etme durumu buraya yoktu. İnsanlar ticaretleri korsanlarla yapıyorlardı. Bretonaska’nin ticaret gemileri neredeyse iki katı daha fazla gümüş istediğinden Korsanlar bu bölgedeki önemi artmıştı. Korsanlar bu durumdan yeterince memnundular. Güvertede durduruldular. Borla kâğıdı gösterdi. Korsan onun arkasındaki çocuğa baktı ve işaret etti.

‘’Kürek çekebilecek mi?’’ diye sordu.  Borla ‘’Öğrenecek yoksa ölür olurda çekemez ise onun yerine ben iki kişilik çalışırım.’’ Dedi. Korsan karşısında yıpranmış elbiseleri ve kılıcı olan yaşı olmasına rağmen fiziki oldukça iyi olan Borla’yı iyice süzdü. Buralarda onun gibisini görmemişti. Şehirde gece kuşu katliamı yapan Borla’nın olduğunu duymamış olsaydı, ona Borla diye hitap edebilirdi.  Korsan ‘’Diğer kürek çekecekleri takip edin.’’ Dedi ve onların önünden çekildi. İkisi diğerlerini takibe başladı onlar aşağıya iniyorlardı birkaç korsanın önderliğinde. Tayfa iskeleye atılan köprüyü çekmeye başlamışlardı. Kadran başını havaya kaldırıp pruva direğinin yüksekliğine ve yelkene baktı. Daha önce bir gemiye adım atmamıştı. Kendisine göre oldukça büyük gemi sayılırdı. Güvertenin üzerindeki bölümde geminin dümenini görmüştü. Kendisinden kat be kat uzun ve genişti. Borla arkasına döndüğünde Kadran yerinde durup etrafına bakıyordu. Onun sırtından tutup yanına çekti. Borla ‘’Takip et!’’ diye bağırdı. Kadran hemen onun arkasına takıldı. Kapıdan içeriye girdiler ve alt kata yöneldiler. Merdivenler tekrardan yapılmış olduğu belli oluyordu.

Merdivenler inip bir alt kata ulaştılar. Gemi topları, barutlar, silahlar ve saman bu katta bulunuyordu. Bu sefer açık bırakılan kapıdan içeriye baktığında bunları görebilmişti.  Bu katı hızlı geçtiler ve en alt kata kürek katına ulaşmıştı. İçeriye girdiklerinde bazı insanlar çoktan yerleşmişlerdi. İlerlemeye başladılar ve iki kişilik yer bulana kadar ilerlediler. Korsan ‘’Sizinki burası’’ dedi.  İlk sıralar dolmuştu. Her iki tarafta kürekler vardı. Bir küreği altı kişi çekiyor ve on iki kürek sırası vardı. Borla ve Kadran sekizinci sıraya geldiler ve başta bulunan iki kişilik yere geçtiler. Kadran onun yanına geçip ikinci sıraya almıştı. Borla ağızda ilk sıradaydı. Dışarıya ait hiçbir şey görünmüyordu. Dalga sesinden başka duydukları yukarıda yaşayan ayak sesleri ve tam olarak anlaşılmayan konuşmalardı. Kadran

‘’Gemi nereye duracak?’’ diye sordu. Borla ‘’Acele etme daha gemi kalkmadı. Dünyanın gövdesinde veya oraya yakın yüzen adalar bölgesinde durabilir nerede durursa dursun kara parçasının üzerinde durması bizim için yeter.’’ Dedi.  Kadran

‘’Yüzen adalar nasıl?’’ dedi merak edip heyecanlanmıştı. Tepkisinin son derece bağırarak koymuştu ve diğer kürekçilerin onlara bakmasını sağlamıştı. Ayağa kalkması da cabasıydı. Borla onun elinden tutup yanına oturttu. ‘’Bilmediğin çok şey var bu dünyada. Ben bütün dünyayı 60 yılda dolaşabildim. İnsanların çoğu kıta bile değiştiremeden ölüyor. Bu dünya eski ama içinde birçok sırrı halen saklıyor. ‘’ dedi. İleri de ki çocuğu gösterdi.

‘’Senin gibi kürekçi olan bir çocuk daha var işte orada!’’ dedi ve gösterdi. Kadran onlara baktı bir adam ve bir çocuk onların kıyafetleri daha iyiydi. ‘’Bizim gibi’’ diye mırıldandı. Çocuk kendisinden küçüktü babası onu en dibe yerleştirdi.  Gemide hazırlıklar sürerken yukarıdan duyulan ses geminin yakıda kalkacağı yönündeydi. Kürek çekmeye gelen insanları peş peşe içeriye girmeye başlamıştı.

…

5 gün sonra

Borla’nın ortaya çıkışı bütün dünya krallığı gibi Kornapa(Kornopa) Kralı Armadillo’yu da sevindirmemişti.  Armadillo Generallerini ve Yüce Savaşçılarını bir araya toplamıştı. Borla’nın Tarnova doğumlu olduğunu biliyordu. Elinde sonunda doğduğu topraklara geri dönecekti. O topraklar şu anda özerk bölge olarak kendi krallığı tarafından kontrol ediliyordu. Krallık Nemavend Krallığı ile savaş halindeydi. Armadillo’nun apar topar savaş konseyini toparlatması savaş zamanında hiç iyi olmamıştı ama Borla’nın Krimor ve Morhamam da yaptıkları belliydi. Krimordan sonra Morhamam da ki Gece kuşlarını katletmesi onun için önem teşkil ediyordu. Kral Armadillo

‘’Savaş zamanındayız ama Bierta Nemavend Krallığından daha tehlikeli elinde sonunda Bierta ile karşı karşıya kalacağız. Bierta’yı izleyebilecek General veya Yüce savaşçıya ihtiyacımız var’’ dedi. General Helmund ileriye çıkıp ellerini masanın üzerine koydu.  ‘’Yüce savaşçı Kuruyami dünyanın kafatasında ona kısa sürede haber ulaştırabilirsek bu mesele ile ilgilenecektir. Bence savaşa daha çok yoğunlaşmalıyız.’’ Dediğinde Armadillo sinirlenmiş ve masaya vurması ile çatlatması bir olmuştu.  ‘’Bierta’nın geri dönmesi önemsiz değil. Bu adam 27 kral öldürdü. Bir zamanlar dünyanın tamamını ele geçiren Kalmukya İmparatoru canına kıydı.’’ Dedi. Helmund ‘’Endişenizi anlıyorum Kralım fakat unuttuğunuz noktalar var. Bretonaskalar bu adamın peşinde Viral Krallığı bu adamın peşinde ve bizde adam gönderirsek peşinde olan krallık sayısı üçe çıkacak. Belki Krimordan sonra Culdan krallığı bile peşine düşebilir. Bierta’ya dünya üzerinde fazla kimsenin sıcak bakacağını sanmıyorum. ‘’ dedi. Yüce savaşçı Silvian Zolo

‘’İçeride bu adam ile savaşıp dışarıda krallık ile savaşmak tehlikeli. Benim önerim önce Nemavend krallığı ile savaşalım. Bırakalım Bierta ile başkaları uğraşsın’’ dedi. Kral biraz sakinleşmişti onların söylediklerinin doğruluk payı vardı.  Kral ‘’Bekleyelim bakalım ne olacak? Savaş haritasını getir’’ dedi. Kral her iki cephede de savaşamayacağını biliyordu ama ona karşı önlem almadan da duramazdı.

Kelime Sayısı: 752

33 Bölüm

Denizlere Açılmak

Sağa veya sola sürekli gittiğinde iskelenin kenarına ulaşacağını biliyordu. Sağ tarafta balıkçıların kalacağını aklına getirdi çünkü daha büyük gemileri görmüştü. Balıkçılarda onlarla birlikte olabilirdi. Sağ tarafa gitmeyi denedi. Balıkçıları görmeye başlamıştı. Kalabalığa karışmamak için kenardan gidiyor oldukça seri hareket ediyordu. İskele için herhangi bir kapı koymamışlardı. İskelenin sonuna geldiğinde balıkçıların yanına yöneldi. Kadran bir an durdu. Borla sırtını duvara yaslamış onu beklerken görünce içi rahatlamış ve sevinmişti.  Borla merdivenlerden inince tam karşısına dikildi. Hangisine şaşırsa bilemedi iki katlı yapılmış kenarları duvarlarla çevrilmiş iskeleye mi yoksa karşısında bir an gördüğü Borla’ya mı? Kadran ‘’Beni burada olduğumu nasıl bildin?’’ diye sordu. Borla ‘’Dediklerimin birazını unutacağını biliyordum. Öğrenmen gereken çok şey var. Evlat hadi gidelim. Kadran ‘’Gemiye mi?’’ diye sordu.

‘’Dünyanın boynunu terk edeceğiz yani evet’’ diye cevap verdi. Kadran ağzına bile açmamıştı. Borla elini çocuğun kafasına attı. ‘’Sorman gereken çok şey var Aşağısı ve yukarısı için biliyorum ama buna vakit yok’’ dedi. Kadran

‘’Nereye gideceğimiz söyle?’’ diye. Borla ‘’Nereye gideceğimizi söylemekte vakit kaybı ama yolculuğun nerede biteceğini söylemeliyim. Benim bir zamanlar İmparatorluğumu yönettiğim şehre götüreceğim. Kılıç ustalarının şehri Tarnova yani senin doğduğun topraklara’’ dedi. Kadran

‘’Ben Tarnova da doğmadım ki’’ deyince Borla ‘’Sen Ölüm akıncıların yenildiği gün doğdun doğduğun köy Tarnova’ya bağlıydı. Kendin hakkında bilmediğin çok şey var. Senin hakkında çok şey biliyorum. Bildiklerimi sana anlatacağım. Ayrıca hiçbir şey tesadüf değildir sen kendisni ona inandırırsın sadece. Kadran

‘’Orada ne var’’ diye sordu. ‘’Kılıç ustalarının şehri benim gibi bir kılıç ustası olacaksın’’ dedi. Kadran onunla yürürken yere baktı, içini karamsarlık kaplamıştı. Yaşamak için sebebim yok ki. Üvey babam öldü, gerçek ailemi hiç tanımadım. Koca dünyada kılıç ustası olup ne yapacağım? Beni niye ölüme terk etmedin? Diye sordu. Borla onun sorusuna cevap vermedi binecekleri gemiye yaklaşmışlardı kapıya yaklaşınca askerlere davetiye gösterdi. Askerler kapıları onlar için açtılar. Kadran ‘’Davetiyeyi nereden buldun?’’ diye sordu. Borla ‘’Uzun hikâye yürümeye devam et’’ dedi. Gemiler diziliydi kimileri büyük kimileri küçüktü ama hepsi Kadran’ın gözünde büyük gözüküyordu. Binecekleri geminin önüne geldiler ve durdular kurulan masanın olduğu yere sıraya girdiler. Borla

‘’Sen orada ölmeyecektin Kadran. Adının anlamı Tarnovaca da ölümü getiren kişi benim adımın anlamı affetmeyen. Seni ben kurtarmamış olsam bile birileri seni oradan çıkartacaktı benden korkuya müdahale etmek istemediler.  Kılıcıma yemin olsun ki bugün seninle birlikte olmam bir tesadüf değil bilakis kaderin çizgisinde olduğumuzdur. ‘’ dedi. Kadran ‘’Senden başka o gün kim oradaydı.’’ Diye sordu. Borla

‘’Asılacağın gün Savaş Lordu Selena da oradaydı benden korkuya seni kurtarmaya bile tenezzül etmedi fakat günün birinde mutlaka bir hamlede bulunacak. Onun korkaklığını yaşına bağlıyorum. Yaşamak istemiyorsan denize bindiğimizde seni denize atarım ama bence senin de bu dünyada yaşamaya iyi veya kötü günler görmeye hakkın var. ‘’ dedi. Kadran ‘’O kaç yaşında?’’ diye sordu. Borla güldü. ‘’Aranızda sadece 3 yaş fark var’’ dedi. Sıra hızlı ilerliyordu parasını veren gemiye yöneliyordu. Kadran Borla’nın esas sorusuna cevap vermemişti. Borla ise konuşmaya devam etti.

‘’Devleri yendim. Efsaneler ile dövüştüm. Okyanus ve kıtaları kestim. Kimsenin ağzına gündüz bile anmakta korktuğu Haramiler çölünden gece geçtim. Dünya üzerinde dünyanın sonuna tek başıma gidebildim ve akli dengemi koruyabildim. Sonsuz ormanda yaşadım. Kadınlar şehri Daranhazanda kadınların kölesi olmadan hayatta kalabildim. Dünyaya hükmeden Kalmukya imparatorunu öldürdüm. Dünyaya ileride yön verebilecek olan 27 kral ve kraliçeyi öldürdüm. Kasabalar, şehirler hatta adalar yok ettim. Hiçbir kötünün giremediği Mamurumul’a girdim. Kütükler ülkesinde dolaştım. Tonyükük prensesi ile tanıştım. ‘’ dedi ve sözünü bitirdi. Kadran’in gözleri parlamaya başlamıştı. Onun dediklerinin çoğunu durmasa da bildikleri yeterdi. Borla gülümsedi.

‘’Gözlerin parlıyor. Gözler insanı ele vermekten hiç çekinmezler. Buraları görmeden mi öleceksin? En azından çabalamayacak mısın?’’ diye sordu.  İlk defa Kadran bu soruya cevap veremedi, vermek istese bile ağzından tek bir kelime çıkartamazdı ama içinden görmek istediğini en azından bu uğursa ölmek istediğini biliyordu. Sıra hızlı ilerlemiş ve onlara gelmişti.  Borla belindeki keselerden bir tanesini çıkardı ve masanın üzerine bıraktı. Adam hiç kesenin içini açmadan önce eli ile sıktı ve sonra eli ile tarttı. İçinde ne kadar olduğunu anlamıştı ve yeterliydi. Sorgu sual sormadan ‘’Üçüncü sıradaki gemiye geçin kürek çekeceksiniz’’ dedi. Yanındaki adam ayakta bir şeyler yazıp Borla’ya uzattı.

‘’Bunu girişteki adama verin’’ dedi. Borla kâğıdı aldı Kadran ona şaşkınlıkla bakıyordu. ‘’O kadar keseye böyle bir yer’’ diye homurdandı. Borla sırıttı. ‘’Anlaşılan o ki evlat Borla gelince fiyatlar yüzde yüz artmış. ‘’ dedi. Kadran onu takip ediyordu bir şey söylemedi. Borla gökyüzüne baktığında ufak karartı gördü. Ondan başka kimse göremezdi kaplanının Savaşçı Matilyano ile dövüşü yeni bitmişti anlaşılan. Matilyano ona neredeyse bir gün dayanabilmişti.  Yürümeye devam etti gökyüzündeki karartı Borla’nın etrafında hızlıca dolaşıp yok oldu. O kadar hızlıydı ki kimse görmedi fakat Kadran bir şeyin Borla etrafında döndüğünü hissetmişti.

Kelime Sayısı:817

32 Bölüm

Asansör Bölgesi II

Askerler düşünmeye başlamıştı onun gibi birkaç çocuk ve adam da yakalanmıştı. Anlaşılan kargaşadan faydalanmak isteyen sadece kendisi değildi. Asker ‘’Geçirelim mi?’’ diye sordu.  ‘’Başka akraban var mı bu şehirde?’’ diye sordu. Anlaşılan onların da kafası karışmıştı.  Kadran ‘’Biz tepeden geldik sonra suyun içine girdik şimdi tekrar suyun üzerine çıkmak istiyoruz’’ dedi. Asker

‘’Bırakalım geçsin bir çocukla bu kadar uğraşırsak işimiz var demektir’’ dedi. Asker ‘’Beni takip et seni asansöre götüreceğim ona binince yukarıda tek başınasın bizden yardım bekleme’’ dedi. Kadran başını sallayıp askerin dediklerini kabul etti.  Kadran bir süre askeri takip etti sonra asker asansörü gösterip ayrıldı o askerlere birkaç bir şey söyledi görev yerine geri döndü. Kalabalığa karışarak asansör için sıraya girdi.  Toplamda dört asansör vardı. İkisi büyük ikisi küçüktü. Büyükler birbirlerine yakından küçükler birbirinden uzaktı. Yukarıya çıkmak isteyenleri tek bir sıraya dizmişlerdi.  Kalabalıktı fakat sıra hızlı ilerliyordu davetiyesi gösterine kabul ediyorlardı fakat Isılbert’in bugün verdiği davetiyeler tamamen geçersiz sayılmıştı. Bugün Isılbert’ten davetiye alanlar bir kenara toplanmıştı. Sıra ona gelmişti. Askerler kendi aralarında fısıldaştılar. ‘’Geçsin bakalım sorumluluğu kim alacak göreceğiz. ‘’ dedi. Kadran asansöre doğru yürümeye başladı önünde şu anlık hiçbir engel yoktu.  Yeniden sıraya girdi bu sefer asansör için.  Asansörün etrafında okyanus gözükmüyordu fakat asansör bölgesinde okyanus gözüküyordu. İlk gördüğünde hayranlıkla baktığı yere dikkatlice bakma fırsatını bile bulamamıştı.  Heyecanlanıyordu, yakalanmadan başarıp başaramayacağını merak ediyordu.

Gökyüzüne baktığında tavanda ışıklandırmalar olduğunu gördü. Oraya ışıkların nasıl asıldığını merak ediyordu. Asansör gürültü ile iniyordu. İçi gözükmüyordu. Arkasında taş duvarlar vardı. Kadran onu gözle göremiyordu asansör kulenin içerisine saklanmış sadece sesi duyuluyordu. Sıra sonunda kendisine yaklaşmıştı. Gürültü bittiğinde asansör aşağıdaydı kapısı açılmaya başlamıştı. İçerisi dolu olup olmadığı göremeden insanlar içine dolmaya başlamıştı sıra tamamen bozulurken Kadran da ileriye atıldı küçük olmasının avantajını kullanarak kendisini asansörün içine attı.  Her şey umduğu gibi giderken bir anda ittirilmiş yere düşmüştü ayağa kalkmaya çalışsa da üzerine birisi basmıştı. Kadran ayağa kalktığında asansörün dışarısında buldu. Askerlerden bir tanesi adamı dışarıya atıp ‘’Hadi içeriye gir çocuk’’ dedi. Kadran sırtındaki ve başındaki ağrıya rağmen hiç tereddüt etmeyen içeriye geçti. Asansör tamamıyla dolmuş ve insanların bir kısmı dışarıda kalmıştı.

Kapılar kapatıldığında asansör üstünde yanlardaki ışıklar açılmış ve asansör gürültü ile yukarıya ilerlemeye başlamıştı. Sarsıntı fazla yoktu ama ilk kez binenler korku içerisindeydi. Borla yukarıya ulaşıp ulaşamayacağını merak ediyordu.  Asansör yavaşlamaya başlamıştı birkaç dakika sonra tamamen durmuştu. Kapısı açılmıştı, dalgaların ve fırtınanın sesi duyuluyordu. Kapı ilk açıldığında insanlar ilerleyemediler gözleri karanlığa alışmıştı. Kadran gözlerini ovuşturarak yere bakarak ilk çıkanlardan oldu ve ezilmemek için hızlıca hareket edip en yakın yere sığındı asansörün yanındaydı. Gözleri yavaş yavaş aydınlığa alışmaya başlamıştı. İnsanlar ileriye hızlıca atılmış her biri başka yönlere gitmeye başlamıştı. Kadran etrafına bakındı. Karşısında bir askeri grup vardı kendi aralarında konuşurken devriye de geziyorlardı. Ağır zırhlı asker kapının yakınında elinde kılıcı ile bekliyordu.

Burada geçmesi gereken başka kapı daha olduğunu anladı. İskelenin ne kadar büyük olduğunu tahmin edemiyordu fakat kapının ardında demirlemiş gemileri görebiliyordu. Kalabalık dağılınca ilerledi ve etrafa baktı. Koca bir iskelenin üzerindeydi. Kara parçası olarak tabir edilen şey aslında toprak değil iskeleydi. Küçük evler ve bazı orta büyüklükte binalar gözüne çarpmıştı.  Okyanusa baktı ve iskelenin taşlarının asansörün olduğu yere gittiğini düşündü. Yapının mükemmel olduğunu anladı yanında Borla olsaydı ona bir sürü soru sorabilirdi. Yollar örme taşlardan yapılmıştı. İlerlemeye başladı, nerede olduğunun farkında değildi. Tezgahlar ile karşılaşmaya başladı. Başka bir kapı daha vardı orada da bekleyen insanlar vardı.  Kadran derin nefes aldı kalbi hızlı çarpıyordu. Üvey annesi olacak kaltağı ve muhafızı öldürürken bu kadar heyecanlanmamıştı. İskeleye doğru yürümeye başladı. Etrafını fazla bakmıyordu. Muhafızlar belirli bir alanda devriye geziyordu. Kadran ‘’Onları izle, hareketlerini takip et ve hamleni yap’’ diyordu.  Kadran yürürken bir adamın arkasına takılmış onun peşinden gidiyordu. Aradaki mesafeyi korurken etrafına bakınmayı unutmuyordu. Morhamam şehri bu kadar canlı değildi.  Birkaç insanı izlerken güldüklerini fark etmişti. Doyasıya güldüğü hiçbir zaman yoktu veya hatırlamıyordu. Zulüm gören Kadran, Piç Kadran, Köle Kadran lakapları takılmış Üvey babasının isteği üzerine her zaman beladan uzak durmaya çalıştı, lakin bela ondan hiç uzak durmaya niyet etmemişti. Krimorda öğrendiği üç şeyden birincisi sabretmek, ikincisi tahammül etmek ve sonuncusu karşılıksız sevmekti. Öz evladı olmadığı halde üvey babası tarafından anlamsızca sevilmesi. O bunu anlayamamıştı. Bir insan kendi kanından olmayan bir çocuğu nasıl sevebilirdi?

Adımlarını ileriye attıkça etrafı kalabalıklaşıyordu. Uzun adamlarla birlikte yürüyordu. Başını kaldırıp onlara baktığında onu umursamıyor gibiydiler. Görüş alanı adamlar tarafından kapatılmıştı. Küçük olduğu için aralarından kolayca sıyrılıp o kalabalıktan uzaklaştı. Fakat farkında olmadan başka kalabalığın arasına girmişti. İskele sürekli asansörden çıkan insanlar ile dolmaya başlamıştı. Kadran ilerlemeden girdiği kalabalıktan kurtulup başka bir kalabalığın içine girince terlemeye başlamıştı. Korkuyordu, insanlar içinde kaybolmuştu. Ne yapacağını bilememek onu korkutuyordu. Borla’nın söyledikleri aklına getirmeye çalıştı aklına gelen ‘’Onlara izle, hareketlerini takip et ve hamleni yap’’ demişti. Daha önemli söyledikleri ise aklında durmamıştı, asansörden sonra nereye gideceğini kestiremiyordu. İnsanların arasında kalmıştı aynı yerinde kalmaya çalışıyordu. Gireceği yere sırtını dönmüştü. Buraya ilk gelirken iskeleyi gözlerinin önüne getirdi. Bazen kalabalıktan kurtulmak için sağa bazen sol tarafa bazen öne ve arkaya gitmişti. Tam olarak nerede olduğunu kestiremiyordu. Bir Plan yapmalıydı.